Powrót do Zafóna, to jak powrót do domu. W jego książkach czuję się swojsko i przytulnie, choć niektóre sceny mogą sprawiać wrażenie mocno niekomfortowych. Wiem, czego się mogę spodziewać po autorze, a jednocześnie zdaję sobie sprawę, że na pewno będzie kilka niespodzianek. Uwielbiam do niego wracać i, choć zapewne nie jest bez wad, nadal sprawia … Continue reading Carlos Ruiz Zafón „Labirynt duchów”
Poprzednie podsumowanie znajdziecie TUTAJ. W maju przeczytałam: Gregory David Roberts "Cień gory" (audio) Stefan Żeromski "Wierna rzeka" (audio) Marcel Proust "W stronę Swanna" Jonathan Franzen "The Corrections" Paula Hawkins "Zapisane w wodzie" Zaczęłam i nadal czytam: Kristin Hannah "Słowik" (audio) Marcin Kącki "Fak maj lajf" Poza tym na blogu: Magda Omilianowicz "Bestia" Daisy Goodwin "Wiktoria" … Continue reading Podsumowanie maja 2017
Luty był dla mnie miesiącem pod znakiem intensywności. Działo się tak wiele, że sama nie wiem, jak udało mi się całość ogarnąć i we wszystkim połapać bez większej wpadki. Na nowym stanowisku pracy wszystko wydaje się nowe, choć przecież dzieci i personel ten sam. To, że pracuję jednocześnie na dwóch stanowiskach dodaje mi obowiązków, ale … Continue reading Luty 2017
Jesień zwykle nie należy do ulubionych miesięcy człowieczych. Bo "tylko zimno i pada i zimno i pada na to miejsce w środku Europy", że tak zacytuję klasyka J Ale ja już jakoś przyzwyczaiłam się do kiepskiej pogody (w końcu od 10 lat mieszkam w Belfaście), więc jesień mi nie straszna. Jednak w takich wypadkach, gdy … Continue reading #Jesienny Tag Książkowy
Zdawało się, że kwadratowy budynek o barwie spłowiałego bursztynu balansuje na zboczu pomiędzy światłami piazzy a mrokiem urwiska i morza. Taras oplotła w wielkiej obfitości bugenwilla. Przy małych stolikach wśród kwiatów miejscowi popijali limoncello i arancello, spierali się i przeklinali przy grze w karty, kołysali w rytm wirujących dźwięków organetto. Szyld ozdobnym pismem głosił: Casa … Continue reading „Dom na skraju nocy” Catherine Banner”
A kiedy mnie nie było, to na Pingerowym Klubie Książki się pojawiło 🙂
Powieść przedstawiająca dramatyczne losy trzech kobiet z bogatej rodziny pochodzenia żydowskiego na tle burzliwych dziejów Rosji od czasów cara Mikołaja II aż do lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Simon Montefiore, autor m.in. biografii Stalin. Dwór czerwonego cara, Stalin młode lata despoty, nasycił powieść realiami życia codziennego i politycznego dwudziestowiecznej Rosji.To książka, od której nie sposób się oderwać, przedstawiająca autentyczny obraz związku Radzieckiego za czasów Stalina, a swym epickim rozmachem i znakomicie narysowanymi postaciami przypomina powieści Tołstoja. /Daily Mail
Kiedy poznałam Saszeńkę, myślałam, że to o niej od początku do końca będzie ta książka. Nie zdziwiłabym się, gdyby tak się stało, bo to bardzo silna postać, niezwykła osobowość. I owszem, tytułowa bohaterka przejmuje prym, jednak to nie tylko jej opowieść. „Saszeńka” Simona Motefiore to wspaniale opowiedziane dzieje pewnej rodziny. Rodziny, w której poglądy i charaktery mocno się różniły, co (między innymi) doprowadziło do lawiny zdarzeń. Książka podzielona jest…
View original post 236 more words
Na Pingerowym Klubie Książki królują dziś “Cwaniary” Sylwii Chutnik.
“Całkiem współczesna powieść łotrzykowska autorki brawurowej “Dzidzi” i “Kieszonkowego atlasu kobiet”.
Cztery kobiety z warszawskiego Mokotowa postanawiają wymierzać sprawiedliwość na własną rękę. Właściwie na cztery pary rąk, żadna z nich bowiem nie boi się bezpośredniej walki. Działają pod osłoną nocy, która sprzyja vendetcie. Brutalni mężowie i chciwi deweloperzy muszą się mieć na baczności! Opowieść o nocnej Warszawie, śmierci i idealnie skrojonej zemście. Ta śmieszno-smutna historia jest zarazem głosem w dyskusji o kobietach i polskości. Książka z ilustracjami Marty Zabłockiej.”
Lolanta:
Halina, Celina, Stefa, Bronka… te dziewczyny to postrach Warszawy. Chuliganki, czy superbohaterki? Robin Hood współczesności – bronią słabych przed mięśniakami – złymi ludźmi.
Bronka szczególną wrogość odczuwa wobec pijaków w autobusach. Na co dzień pani prawnik, w szpileczkach i garsonce, wieczorem idzie się wyżyć do nocnego. “Czyści ulice”, tak jak czyste jest jej mieszkanie z pynem do naczyń i gąbką ustawionymi pod idealnym kątem. Ani milimetra dalej…
View original post 227 more words
I jeszcze słownik do drugiej części J A o książce przeczytacie tu: "After You" ("Kiedy odszedłeś") Jojo Moyes. Mój osobisty słownik do książki stworzyłam za pomocą: diki.pl oraz pl.bla.la equanimity – spokój, opanowanie, wewnętrzna równowaga I sent him a second email, filling in a little more detail, and his normal equanimity seemed to returned. exeat … Continue reading Ucz się angielskiego z… Jojo Moyes (Odcinek 34 „After You”)
Może nie powinnam Wam tego mówić, (bo podobno nie ocenia się po okładce ;)), ale w tej książce najbardziej podobała mi się okładka. Czarna obwoluta ze skrzydełkami, a na niej śpiący lis, pośród gałązek drobnych kwiatów i maleńkich motyli. Sugeruje związek z naturą; sam rysunek przedstawia spokój, ukojenie, za to czarne tło antagonistycznie wprowadza niepokoj. … Continue reading Rosie Garland „Vixen”
Bad, bad Lolanta! Tyle czasu już minęło od momentu, gdy Niebieska Papużka nominowała mnie do tego tagu… Bad, bad Lolanta! Tyle razy obiecywałam sobie, że przeczytam wreszcie "Władcę pierścieni" i nadal to nie nastąpiło. Ponawiam obietnice przeczytania, tag zaś wykonuję już bez zwłoki 😉 Tyle, że trochę tak "na czuja" skoro samą historię znam pobieżnie, … Continue reading Tolkienowski TAG Książkowy
“26 kwietnia 1986 o godzinie pierwszej minut dwadzieścia trzy i pięćdziesiąt osiem sekund seria wybuchów obróciła w ruinę reaktor i czwarty blok energetyczny elektrowni atomowej w położonym niedaleko granicy białoruskiej Czarnobylu. Katastrofa czarnobylska była najpotężniejszą z katastrof technologicznych XX wieku.” Dwadzieścia lat później Swietłana Aleksijewicz wróciła do Czarnobyla. Rozmawiała z ludźmi, dla których ten dzień […] … Continue reading „Czarnobylska modlitwa. Kronika Przyszłości” Swietłana Aleksijewicz — Pingerowy Klub Książki
“Szczygieł” Donny Tartt na Pingerowym Klubie Książki 🙂
Jak daleko można się posunąć, by oszukać los?
Theo Decker cudem udaje się przeżyć wybuch. W irracjonalnym odruchu wykrada z ruin muzeum niewielki obraz. Ulubiony obraz matki, którą stracił w zamachu.
Szczygieł, pilnie strzeżony symbol bezpowrotnie utraconego życia, będzie towarzyszył Theo w nieustającej podróży: od ekskluzywnych apartamentów przy Park Avenue po rozpustę półświatka w Las Vegas. Z podupadającego nowojorskiego antykwariatu po ciemne zakątki Amsterdamu. Obraz, który początkowo jest dla Theo bezcennym skarbem, z czasem sprowadzi na niego śmiertelne niebezpieczeństwo.
Miss Attitude:
Przyznam, że bałam się tej powieści. Jej objętości, entuzjastycznych recenzji, tego, co w niej znajdę i czy się nie rozczaruję. Już od pierwszych słów zrozumiałam jednak, że Donna Tartt do mnie trafia i lektura tej powieści będzie przyjemnością.
Sczerze mówiąc nie wiem, czy mogę wypowiadać się na temat tej powieści, ponieważ jestem jeszcze w trakcie lektury. Do tej pory zdążyłam jednak zauważyć, że jest ona pełna osobistych przeżyć dojrzewającego…
View original post 299 more words
Pamiętacie może jak o tej porze zeszłego roku nawoływałam do ukończenia zaniedbanych serii książkowych? (Mówiłam o tym w podsumowaniu kwietniowym i majowym.) Teraz chciałabym to powtórzyć, bo tak się nie godzi. Zaczynać i nie kończyć, zostawiając z obiecywankami: wrócę do Ciebie niedługo, nie martw się, nie zostawiam Cię na zawsze, to tylko mała przerwa na … Continue reading “Skończ z tą serią” – reaktywacja 😉
If you love someone and that person dies, all that love becomes a burden, a weight accumulating, pooling inside you, with nowhere to go. What do you do with it? Sometimes I tried to arrange it, stack it up on shelves – this aspect of Liam and that. Sometimes it gathered itself into a shape, … Continue reading “Fallen” Lia Mills – spotkanie autorskie
A wiecie, że na PKK jest już “Niezłomny” Laury Hillenbrand?
Opowieść, która porwała miliony czytelników na całym świecie i stała się podstawą dla filmu.
“Gdziekolwiek spojrzał, widział tylko wodę. Wokoło sunęły leniwe rekiny, ocierając się grzbietami o tratwę. Czekały”. Tak rozpoczyna się historia Louisa Zamperiniego – chłopaka znikąd, który dzięki uporowi i determinacji wywalczył sobie miejsce w drużynie olimpijskiej. Zestrzelony nad Pacyfikiem przez 47 dni dryfował na oceanie, broniąc się zarówno przed kulami wroga, jak i szczękami wygłodniałych rekinów. Wyszedł zwycięsko ze starcia z psychopatycznym komendantem w obozie jenieckim i zdobył miłość kobiety, która wydawała się poza zasięgiem jego możliwości. A gdy było trzeba, potrafił pokonać nawet samego siebie…
Lolanta:
Jeśli miałabym wątpliwą przyjemność poznania Louiego Zamperini osobiście, raczej bym go nie polubiła. W każdym razie na pewno nie wtedy kiedy był małym chłopcem. “Dennis rozrabiaka” to przy nim tylko trochę niegrzeczny malec. Zamperini był zaś okropnym dzieciakiem, złośliwym złodziejem (głównie jedzenia), a ja powiedziałabym nawet, że…
View original post 334 more words
