Niezbyt często zdarza mi się pisać niepochlebne recenzje. Bo i po co takie pisać? Jeśli książka mi się nie podobała, rezygnuje z niej, nie kończę. Niektóre z nich wywołują jednak trochę więcej emocji niż zwyczajną niechęć, w wyniku której decyduję się o nieukończeniu danej pozycji. Właśnie tak było tym razem, dlatego zdecydowałam się przelać te kilka myśli na klawiaturę. “In the Days of Rain” Rebecki … Continue reading Rebecca Stott “In the Days of Rain”
W życiu nie dostałam tylu prezentów! A to jeszcze nie koniec. Krewni i znajomi wciąż napływają. Same kobiety. Ale u nas zwykle tak jest. Mężczyźni zajmują się swoimi sprawami, do kobiet się nie wtrącają. Czy to moje urodziny? Nie. To gudnin, taka tradycja. Dziewczynki w szkole ciągle się ze mnie śmiały, że taka duża (mam już 6 lat!), a jeszcze mam kintir, więc powiedziałam mamie, … Continue reading Hibo Wardere „Cięcie”
Do bicia można się przyzwyczaić, tak że nie robi już żadnego wrażenia, a ból przestaje być bólem. Nie mogłem tylko przewidzieć, gdzie, kiedy, od kogo i za co otrzymam uderzenie, które mnie uśmierci – wszystkie inne uderzenia to drobiazg, coś, co było nierozłącznie związane z codziennym życiem. Nieraz ktoś chwalił się, że miał bardzo dobry dzień, bo przez cały dzień oberwał tylko cztery razy kijem.* … Continue reading Stanisław Grzesiuk “Pięć lat kacetu”
Muzyka Carlosa Santany towarzyszy mi od najmłodszych lat. Odkąd pamiętam, radio było pogłaśnianie na utworach takich jak “Oye Como Va”, czy “Europa”. Kiedy na imprezach dało się słyszeć pierwsze nuty przepięknej “Samby Pa Ti” (“Samba dla Ciebie”), moi rodzice od razu wychodzili na parkiet. To od zawsze jest ICH piosenka. To Mama jakiś czas temu wpadła na pomysł kupienia Tacie biografii muzyka i dzięki temu … Continue reading “Uniewersalny ton. Historia mojego życia” Carlos Santana, Ashely Khan, Hal Miller
Choćbym nie wiem, jak się zapierała w różnych tematach, zawsze prędzej, czy później przyznaję się do odejścia od reguły. Tak jak teraz: nie czytam książek sławnych ludzi. Choć tu mam na myśli raczej celebrytów – ludzi sławnych, dlatego, że są sławni. Bo zwykle są to marne książki, napisane tylko po to, żeby zabłysnąć i zrobić kasę na sprzedaży. Albo tematyka mnie nie interesuje. Albo w … Continue reading Zawsze musi się znaleźć wyjątek, czyli parę słów prywaty i trochę o Stuhrach.
Our street, made of dirt and grass, has no name, and our houses have no numbers, but everyone in the village, including the stray dogs, is known to the postman. Burying the typewriter (Zakopać maszynę do pisania) autorstwa Carmen Bugan to kolejna książka w tym miesiącu, której naprawdę trudno było mi się oprzeć, a która, podobnie jak Americanah (z braku czasu tylko króciutka recenzja TUTAJ), przestawiła … Continue reading „Burying the Typewriter” („Zakopać maszynę do pisania”) Carmen Bugan
Zaleca się słuchanie w czasie czytania 😉 Mój gust muzyczny ukształtował się głównie dzięki Tacie i starszej o 4 lata Siostrze. Z Tatą słuchaliśmy Niemena i Deep Purple podczas podroży samochodowych. Siostra stawiała bardziej na nowsze kawałki. Namiętnie słuchała listy przebojów Niedźwiedzkiego i kazała mi siedzieć cicho, kiedy na magnetofonie kasetowym nagrywała poszczególne utwory z radia. To ona pierwsza zaczęła słuchać Guns N’ Roses, a … Continue reading “My Appetite for Destruction: Sex & Drugs & Guns N’ Roses” Steven Adler
Na początek nietypowa dedykacja: “Dziękujemy wydawcom. Gdyby nie presja zaliczki, którą nam wypłacili, ta książka nigdy by nie powstała.” O! – myślę sobie – to, plus tytuł, plus koleś, który rysuje ciekawe historyjki dla prasy – może być zabawnie. A za chwilę takie rozczarowanie, bo okazało się, że to wywiad, który przeprowadziła z M. Raczkowskim, jego przyjaciółka, Magda Żakowska. A ja nie przepadam za tym … Continue reading „Książka, którą napisałem, żeby mieć na dziwki i narkotyki” Marek Raczkowski
Audiobooki zwykle mnie meczą. Dość szybko słuchawki zaczynają mnie irytować, a myśli odbiegają gdzieś, hen, daleko. Nie, dlatego, że książka jest nieciekawa, ale dlatego, że mam problem ze skupieniem się. Powinnam chyba zacząć robić na drutach, czy szydełkować w czasie słuchowiska, bo z tym właśnie wiąże się mój brak skupienia. Jeśli nie mam zajętych rąk i oczu, to słuchanie ze zrozumieniem przychodzi mi z trudnością. … Continue reading „Tak sobie myślę…” Jerzy Stuhr (audiobook) (znów nieco chaotycznie i osobiście z mojej strony)
